شيخ جعفر عقدايي يزدي

آيت الله العظمي . اسوه تقوا

شيخ جعفربن حاج شيخ محمدبن آخوند ملااسماعيل عقدايي يزدي

متولد 1248 ق در يزد

وي ابتدا در يزد به تحصيل پرداخته است ؛ آنگاه ظاهرا" در دهه ي 1270 قمري كه برخي مدارج تحصيلي يزد پس از درگذشت حاج ميرزا عليرضا شريف يزدي ، ميرزا سيد محمد علي مدرس ( مدرس بزرگ ) و ملٌا علي اكبر زارچي  ، را زير س‍ال مي برده اند جهت تحصيلات به نجف اشرف رفته روايت كرده اند در آنجا مي پرسيده است : « مطلب ديگري مانده است كه آن را تحصيل كنم ؟ » .

وي با چنين پايه و مايه خانوادگي ، بزرگزادگي ، تقوا و تعليم و تعلم به يزد بازگشته ضمن تدريس در مدرسه ي شفيعيه ، به جاي پدر امامت مسجد سرريگ را حدود چهل سال بر عهده داشته است ؛ كه نوشته اند : « جمعيت بي نظيري به وي اقتدا مي كردند و همگان به فقاهت ، عدالت و تقواي ايشان اعتراف داشتند چنان كه بارها و بارها مورد حسادت قرار گرفت ، و برخي از آثار اين تنگنظري ها و حسادت ها را هنوز هم مي توان در بعضي از كتاب هاي مربوط مشاهده كرد .

تاليفات :

از مهم ترين آنها ست :

تحفة السعيد در علم تجويد . 1272 ق

شيخ جعفر در سال 1328 در تفت وفات يافته با تشريفاتي روحاني و با شكوه تا يزد تشييع و در آرامگاه جدٌش ، آخوند ملٌا اسماعيل عقدايي يزدي ، به خاك سپرده شده است .

آنگاه در كمتر از ده سال داماد وي ، آقا شيخ اسماعيل عقدايي ، و تنها فرزند ذكورش ، آقا شيخ محمد به مقتضاي رسم جانشيني امام جماعت توسط روحانيان ( حتي دوردست ) خانواده و خاندان وي به اقامه نماز جماعت در مسجد سرريگ پرداخته اند تا نوبت به حجت الاسلام و المسلمين آقا شيخ احمد شريعت ، نوه وي ، كه به حق وي را شيخ جعفر ثاني مي گفته اند ، رسيده است .